Op zondag 10 november 2019 mocht PUIC een optreden verzorgen in Huis van De Buurt de Kooi. Mark Bruurmijn begeleidde ons weer prachtig met zijn piano spel. Bij binnenkomst zat het publiek al in afwachting klaar, aan prachtig versierde tafels met hapjes en drankjes. We voelden ons er meteen thuis.
Al vanaf het begin deed het publiek enthousiast met ons mee, er werd (zachtjes) mee gezongen met ‘Conquest of paradise’ en het romantische ‘Up where we belong’. Dat het publiek zat te popelen om met ons mee te doen bleek ook toen tenor Ignace onze dirigent Marlies ten dans vroeg tijdens het muzikale intermezzo in ‘As time goes by’. Direct stonden verschillende mensen op om zich op de dansvloer bij Ignace en Marlies te voegen. Marlies had competitie, want er werd ‘om het hardst gevochten’ om een dans met Ignace. Hij kreeg er rode wangen van… (maar misschien kwam dat doordat het best warm was in de ruimte waar we zongen).
Daarna zongen we enkele van de melancholische liedjes uit ons Keltisch repertoire. De dansers zochten hun plekje weer op. We eindigden de eerste helft met ons aloude Gabrielas sang. In de pauze mochten wij ons ook laven aan heerlijke drankjes. Waarna wij klaar waren voor de tweede helft.
Nu kon er echt mee gezongen worden, want PUIC zong haar ‘meezingers’ repertoire. Oude bekenden als ‘Eight days a week’, ‘Bye bye love’, ‘Mamma Mia’, ‘Que sera sera’, ‘Het dorp’ en ‘Omdat ik zoveel van je hou’ kwamen voorbij. Er werd met alle liedjes uitbundig mee gezongen door iedereen! Het was een doorslaand succes! Opnieuw liepen veel mensen de dansvloer op. Ignace bood zich opnieuw aan voor een dans. Het was een feest! Toen we het einde van ons optreden hadden bereikt werd er gevraagd om een toegift! ‘Kunnen jullie nog wat doen?’ Waarop we met zijn allen ‘Que sera sera’ opnieuw inzetten. Er kwam zelfs iemand bij het koor staan. Zo verbonden voelden we ons met elkaar. Misschien kunnen we binnenkort nieuwe koorleden verwachten.
Aan het einde kregen we een daverend applaus, en dat niet alleen, elk koorlid kreeg een roos. Een erg mooi en bijzonder gebaar. Daarna werd er nog iemand in het zonnetje gezet, hij bleek 80 jaar te zijn geworden. Wat een bijzondere leeftijd. Dáárom waren alle tafels zo mooi versierd! Voor hem zongen we natuurlijk ‘Lang zal hij leven’, ‘Hij leve hoog, hij leve hoog….’! PUIC liep van het podium af, maar het feest daar ging vast nog eventjes door.
Huis van de Buurt De Kooi, wat voelden we ons ontzettend welkom! Bedankt voor deze prachtige ervaring.